İhanetin ödettiği en ağır bedel

Susmuştu kadın
Döktüğü gözyaşıyla yere düşürdü sevdiğini göz
bebeğinden
Sordu adama
Neden ? dedi
Seni seviyorum dedi adam
Kadın tekrar sordu yüzüne hiç bakmadan
Neden aldattın ?
Sus pus olmuştu adam
Beni affet dedi
Çok emindi affedeceğinden kadınının
Biliyordu kendisini çok sevdiğini
Kadın adama baktı
Bir şartla dedi ...

Mehmet Coşkundeniz-Aşk senin hazinendir

“Aşkı, yalnız aşkı anlat” diyorsun bana, anlatıyorum, dinlemiyorsun.
Aşka gözlerini kapayıp “Kalmadı böyle aşklar” diyorsun.
Sorma o zaman, inanmadığın şeylerin peşinden koşma, yazık.
Aşkımın ne kanıta ihtiyacı var ne kendini göstermeye.
Benim yaşadığım düpedüz aşk, ya senin?
Hangimiz daha cesuruz sevgilim?
Hangimiz göze alabiliyoruz aşkımız için her şeyi?
Sen orada, öylece bekliyorsun. İ
stiyorsun ki hep ben atayım adımları.
Hep ben koşayım sana. Ya sonra?
Ulaştığımda sana yeterli olacak mı?
Başka ne isteyeceksin?
Gözlerime baksan, bir baksan, her şeyi unutarak baksan aşkı göreceksin orada.
Oysa sen sıyrılamıyorsun kaygılarından.

Mehmet Coşkundeniz-Sen aşkı değil acıyı seviyorsun

Yaşadığın aşk büyüktü biliyorum, şimdi de aynı oranda üzülüyorsun.
Acın dağları yıkıyor, içini parçalıyor, seni bir duvardan bir duvara çarpıyor, hepsinin farkındayım.
Sanki seni bir daha hiç kimse sevmeyecek, sen de bir daha kimseye aşık olamayacakmışsın gibi hissediyorsun, biliyorum.
Kimse sana dokunmasın, kimse seni acını yaşamaktan alıkoymasın istiyorsun, haklısın da...
Onu düşünerek, onu anlatarak, ondan kalan hatıralara bakarak, onunla dinlediğin şarkıları dinleyerek, onunla gittiğin yerlere giderek geçirmek istiyorsun zamanını, anlıyorum.
Yaşam her yerde devam ederken, senin için hayat durmuş, hatta bitmiş sanıyorsun, hatta hayattan vazgeçmek istiyorsun, görüyorum.
Evet, tüm bunları hissetmelisin, yaşamalısın. Çünkü yaşamadan bitmez aşk acısı.
Ertelemeye falan da kalkma. Ağla, sürün, kendini yerlere at, arkadaşlarına dert yan, arkasından küfür et, kendine küfür et, başkalarını suçla, onu suçla...
Ama sonra bitir...